Scheldesportlight: de Familie Loof
Scheldesportlight: de Familie Loof

In de rubriek Scheldesportlight gaat Patricia in gesprek met verschillende Scheldesporters. Deze zijn actief als atleet of zetten zich in als vrijwilliger voor de vereniging. Sommige van deze vrijwilligers en atleten komen allemaal uit hetzelfde gezin. Daarom staat de spotlight deze keer gericht op: de Familie Loof.

Over de familie Loof:
De familie bestaat uit Erik (42 jaar), Marian (36 jaar), Pepijn (10 jaar) en Nienke (7 jaar).

Nienke
Nienke is lid geworden toen ze precies 6 jaar en 1 week oud was. Ze wist wat atletiek was, want dat had ze al bij haar broer gezien. Ondertussen heeft ze al twee winterseizoenen de crossen gelopen. Crossen vindt ze heel leuk om te doen. Ze kan als laatste starten, maar als ze eenmaal warmgedraaid is komt ze toch vaak als eerste over de streep. Haar eerste cross in Aardenburg, in 2021, won ze. In het eindklassement van seizoen 2021/2022 eindigde ze als derde. Dit seizoen is ze zelfs als eerste geëindigd.

Nienke traint twee keer in de week en krijgt dan training van Willem, Khaoula, Laura of Marion. De trainingen zijn erg afwisselend waardoor elk onderdeel op een leuke manier worden geoefend. Ze vindt de horden het leukste onderdeel wat er is. Ze leerde dit onderdeel kennen tijdens de Athletics Champs. Sprinten op zich vindt ze wat minder leuk, want dat is nog best lastig. Terwijl Nienke aan het vertellen is over haar sport gaat ze stralen. Het is gewoon genieten om te zien hoe iemand zoveel plezier beleeft aan wat ze doet.

Pepijn
Pepijn heeft eerst anderhalf jaar aan judo gedaan tot hij iets anders wilde gaan doen. Erik en Marian vinden het belangrijk dat hun kinderen iets doen wat bij hen past en goed is voor hun ontwikkeling en sociale contacten. Daarom ging Erik op zoek naar een andere sport voor zijn zoon. Zo kwam hij bij AV Scheldesport uit. Na een aantal proeftrainingen wist Pepijn dat hij dit wilde gaan doen. Nadat Pepijn een aantal keren enkel op de dinsdag trainde werd hem gevraagd of hij ook wel eens aan een wedstrijd wilde deelnemen. Dat wilde hij wel en zo is hij op donderdag met de wedstrijdpupillen gaan trainen.

Op donderdag wordt er meer tijd besteed aan individuele onderdelen en wordt er geoefend naar gelang welke wedstrijd er op het programma staat. Nu heeft Pepijn al twee crossseizoenen, twee clubkampioenschappen, twee Zeeuwse kampioenschappen en nog veel meer achter de rug. Hij vindt het erg leuk om zichzelf te blijven verbeteren, daarom is hij sinds kort van de dinsdagtraining naar de maandag gegaan om al bij de junioren te gaan trainen. Daar trekt hij zich op aan de oudere jongens en meisjes. Ook volgt hij op zaterdag werptraining bij Gré waarbij kogelstoten, discuswerpen en speerwerpen aan bod komen. Onlangs heeft hij zijn PR op het kogelstoten nog weten te verbeteren. Als doel heeft Pepijn om de 1000 meter onder de 4 minuten te kunnen lopen. Aan zijn trainingsinzet zal het niet liggen. Hij is net als zijn zus trots op al zijn medailles die hij ondertussen heeft vergaard.

Vorig jaar heeft Pepijn meegedaan aan de Regio-ontmoeting, hier in Terneuzen. Daar heeft hij meegedaan aan de 60 meter, Vortexwerpen, verspringen en de estafette. Dat zijn blijvende herinneringen die hij niet gauw zal vergeten. Tijdens deze wedstrijd nemen atleten uit de regio Zeeland, Rijnmond, Haaglanden, West-Brabant en Dordrecht het tegen elkaar op. Voor Nienke en Pepijn een spannende tijd of ze geselecteerd zullen worden voor die wedstrijd. Ze hebben al twee selectiewedstrijden achter de rug en de laatste zal op 22 april plaatsvinden in Goes. Deelname gaat via een officiële uitnodiging. Dit jaar is de Regio-ontmoeting op 3 juni in Rotterdam.

“Daar hebben ze trouwens een heel leuk onderdeel: de pendelestafette. Hierbij starten de U9-atleten en eindigen de U16-atleten. De afstand en de snelheid wordt steeds groter en sneller. Echt een waar spektakel vanaf de tribune. Dat is zo gaaf om te zien. Daar kan ik echt van genieten,” zegt Marian.

Erik
Erik heeft een behoorlijk sportverleden. Hij heeft gevoetbald op het veld vanaf zijn 7e t/m zijn 30ste om vervolgens het voetballen verder te zetten in de zaal tot hij ongeveer 37 jaar was. Erik kan als hij een doel voor ogen heeft er ook helemaal voor gaan (dat hebben de kinderen dus van geen vreemde). Zo heeft hij 5 jaar geleden de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen gelopen.

Tegenwoordig is hij vaak te vinden op de fiets, dit kan zowel op de mountainbike als gewoon wielrennen zijn. Voor hardlopen draait hij ook zijn hand niet om. Normaal gesproken traint hij 3 x op de week. Op dit moment is het iets minder, omdat ze onlangs zijn verhuisd en hij nog aan het klussen is rondom het huis.  Ik kan je zeggen, hier hoeft het programma ‘Help mijn is klusser’ niet aan te pas te komen; het ziet er picobello uit.

Toen Pepijn begon met atletiek is Erik als vrijwilliger gestart om te helpen bij de wedstrijden van de pupillen. Hij dacht: ‘ik ben er nu toch, dus dan kan ik helpen en mezelf ook nuttig maken.’ Er is altijd een tekort aan vrijwilligers. Daarom helpt hij niet alleen bij de pupillen, maar komt hij ook helpen bij bijvoorbeeld de winterwerpdriekamp. Vorig jaar heeft hij de cursus ‘jurylid algemeen’ gedaan. Deze kennis kan hij dan ook goed gebruiken tijdens de wedstrijden.

Marian
Marian is ook sportief ingesteld. 15 jaar geleden is ze begonnen met hardlopen. Ze heeft al een aantal keren de ‘10 Miles van Antwerpen’ gelopen en ook klassiekers als de ‘Zevenheuvelenloop’ en de ‘Dam tot Dam-loop’. Het gaat Marian vooral om de ervaring, de sfeer en de omgeving tijdens het lopen. Niet alleen op de weg, maar ook onverhard zoals een obstacle-run vindt ze erg leuk. De Strong Viking in Gent en de Spartacus-run in Boom zijn daar voorbeelden van.

Op het moment zit Marian even in de lappenmand, maar wanneer ze weer volledig is hersteld wil ze haar zinnen zetten op de crossen. Naast het hardlopen heeft ze nog aan Zumba gedaan, is ze lid geweest van een fitnessclub en deed ze aan mee aan Bootcamps. Toen de Corona om de hoek kwam kijken kwam de sleur erin bij de fitness en raakte ze haar uitdaging en motivatie kwijt. Ze besloot dan ook richting de atletiekbaan te gaan waar de kinderen al trainden.

Daar ging ze meetrainen met het groepje van de masters op dinsdag en donderdag. De trainingstijden zijn hetzelfde als die van de kinderen wat dus twee vliegen in een klap was. Onder de training aangemoedigd worden door je kinderen en andersom is het leukste wat er is. Bij de Masters zijn de trainingen ook afwisselend. Sprinten of wat langere afstanden, al dan niet afgewisseld met krachttraining. Als afsluiter vaak nog een onderdeel zoals kogelstoten, discus en verspringen. Ook Marian is vrijwilliger bij de vereniging en zet zich vooral in voor de kantine. Horecaervaring heeft ze al een aantal jaren. In vakantieperiodes was ze in de horeca werkzaam en bij VV Spui was ze vaak achter de bar te vinden. Een gezellige barvrouw en altijd in voor een praatje.

Andere activiteiten
Het gezin zet zich ook in voor activiteiten zoals NL doet en de grote Clubactie. Afgelopen jaar had Nienke de meeste loten verkocht (die prestatie kan je hier nog eens nalezen!). Wel heeft ze dan nog een beetje hulp nodig van Marian. Als ze ervoor gaat, gaat ze als een speer. Pepijn gaat zelf op pad maar doet dit samen met zijn vriend Rick.

Marian en Erik vinden het leuk dat ze samen betrokken zijn bij het sporten van de kinderen. Het is de ervaring die je met elkaar deelt en samen beleeft. Pepijn zegt zelf: “Ik vind het fijn dat mijn ouders er zijn en zien hoe ik het doe.” Het is ook een sociaal gebeuren dat je met andere ouders deelt. En niet alleen de ouders, maar ook de kinderen onderling.

Ze geven elkaar een high five als 1 van hen een hoogte heeft gehaald bij het hoogspringen. Of een afstand heeft gehaald bij het verspringen. Ze zijn gewoon blij voor elkaar. En niet alleen met eigen leeftijdgenoten. Tussen Nienke en de wat grotere meiden klikt het ook ontzettend. Er worden tussen de kinderen onderling speelafspraakjes gemaakt. Dit worden misschien wel vriendschappen voor het leven.

Pepijn vindt de BBQ na de clubkampioenschappen ook altijd leuk, net als het voetballen na een wedstrijd. Het samen zijn in een ontspannen sfeer. “Die keer dat we in de steeplebak hebben gezwommen was ook heel erg leuk. Dat was tijdens het jubileumfeest.” De sfeer en de mensen maken het gewoon heel gezellig. Of zoals Erik het omschrijft: “Het is gewoon één grote familie.”

En ik denk zelf dat dit een mooie afsluiter is. Een mooi gezin dat onderdeel uitmaakt van de grote familie Scheldesport. Een mooie gedachte die we vasthouden.

Erik, Marian, Pepijn en Nienke: dank jullie wel voor het leuke gesprek en succes met alles wat jullie nog gaan doen of willen bereiking binnen de atletiek!