Pepijn is 14 jaar. Hij zit in het derde jaar van het VWO. Nadat hij geleerd had te voorkomen dat hij zou verdrinken in de steeplebak, werd het tijd om het zwembad te laten voor wat het was en de sportcarrière echt te laten beginnen. Daar zo meer over.

De alleswiller (en misschien ook wel kunner)
“Ik vind eigenlijk alles leuk,” zegt Stefan. En dat blijkt als je kijkt naar wat hij door de jaren heen heeft gedaan aan sport. Stefan werd trainer van het voetbalteam van zijn zoon Casper. Maar daarnaast ontwikkelde hij meerdere interesses; fietsen en duiken werden een vaste hobby. 

Atletiek kwam eigenlijk als een verrassing in zijn leven. Om dat uit te leggen moeten we eerst even naar de sportcarrière van Pepijn.

Het begin van atletiek
Pepijn ging na het behalen van zijn zwemdiploma op judo. Als snel kwam hij erachter dat dat het niet was voor hem. Als snel volgde atletiek en tennis. “Ik heb van beide eigenlijk geen idee waarom ik het zo graag wilde,” vertelt Pepijn. Voor Stefan en Miranda kwam het dan ook als een verrassing: “Wij weten nog steeds niet hoe hij erbij kwam, want niemand deed atletiek. Ook niet in zijn klas.”

Maar gelukkig kwam daar dan de eerste training. En zoals het bij veel ouders gaat: kind afzetten, uurtje wachten op de tribune, je kind bezig zien, vervolgens de masters bezig zien en de kriebels ontwikkelen. Want ja, waarom zou je dat uurtje stilzitten als je ook gewoon zelf lekker bezig kan zijn? Die vraag stelde Stefan zich ook toen hij Pepijn wekelijks op de atletiekbaan af moest zetten.

En jawel: ook Stefan werd lid van AV Scheldesport. Hij sloot zich aan bij de masters en zo werd ook atletiek een vast hobby. Daar heeft hij door de jaren drie verschillende trainers gehad: Jos, Etienne en Rachida. Bij Miranda begon het ook te kriebelen; zij sloot zich aan bij Trim-Je-Fit. Zoon Casper kon niet achterblijven en is ook nog even lid geweest bij de vereniging.

Pepijn heeft door de jaren ook wat trainers versleten: Wesley, Marion, Harold, Ronald, Etienne en Ivar. Die laatste is nog steeds zijn trainer. Werpen ga je Pepijn niet snel zien doen: “Laat mij maar lekker lopen, maar dan wel het kortere werk.” Ook springen doet hij graag. Maar omdat hij het ver- en hoogspringen al onder de knie heeft, wordt het tijd voor een nieuwe uitdaging. Daarom staat het polsstokhoogspringen hoog op het lijstje, wat tot een lichte zweetuitbraak leidt bij paps en mams.

Stefan laat al het werpen en springen achter zich en houdt het lekker bij lopen. Dit past hij dan ook toe bij bijvoorbeeld de triathlon. Hij heeft inmiddels vaker meegedaan aan de 1/8^e en 1/4^e, daarom staat nu een halve hoog op het lijstje. “Alleen dat zwemmen blijft een dingetje, hè.”

Mooie herinneringen
Door de jaren heen hebben beideheren leuke en mooie herinneringen opgedaan binnen de vereniging. Voor Pepijn zijn er eigenlijk twee dingen die er meteen uitspringen: de D-Spelen in het Olympisch Stadion en het jubileum. De D-Spelen vinden plaats in het Olympisch Stadion en dat maakt natuurlijk indruk, maar ook de ontelbare keren van de glijbaan van het springkussen tijdens het jubileum staan nog gegrafeerd in zijn herinnering.

Voor Stefan zal ook het weekend van de D-Spelen altijd bij blijven. “Het hele weekend was gezellig. Op de zaterdag met zijn alle op de camping en daarna, op de zondag, kijken naar de prestaties van alle kinderen. Ik ben dan ook erg trots op Pepijn.” De clubkampioenschappen blijven ook iets leuks. “Het is altijd heel gezellig. We hebben het leuk met elkaar en de sfeer is gewoon de hele dag goed. Dat doet de vereniging dan ook goed, vind ik.”

Vrijwilligerswerk
Naast het vele sporten zetten Stefan en Pepijn zich ook in als vrijwilliger voor AV Scheldesport. Pepijn heeft zelfs de jurycursus gevolgd. Hij zegt: “Ik ben vaak zelf bezig, maar vind het ook heel leuk om te helpen. De Scholierenatletiekdag was een leuke dag om te helpen bijvoorbeeld.” Ook voor Stefan is het duidelijk waarom hij graag helpt: “Het kost geen moeite. Het hoort ook bij een vereniging. Je krijgt op zo’n dag veel meer mee van de sfeer en de prestaties.”

Boodschap
De vraag of ze nog een boodschap hebben voor de lezers overvalt ze, maar na even denken is er dan toch een mooi advies. Pepijn zegt: “Doe lekker wat je leuk vindt. Dus als je wil lopen, ga lopen. Als je wil werpen, ga werpen.” Stefan adviseert mensen hetzelfde te doen als hij heeft gedaan: “Veel ouders willen denk ik wel meedoen, maar durven het niet. De naam Masters klinkt natuurlijk heel indrukwekkend en groot, maar dat valt allemaal wel mee. Doe gewoon gezellig mee. Het is een open groep en iedereen is welkom.”

Twee mooie boodschappen om mee af te sluiten. Stefan en Pepijn, bedankt voor jullie tijd en het leuke gesprek. Hopelijk komen er nog mooie prestaties en worden al jullie ambities werkelijkheid!