Zaterdag 10 september was het zover; het doel waar ik een jaar naartoe geleefd heb: Triathlon Almere. 3.8km zwemmen, 180km fietsen en 42.2km lopen. Een inspanning die ik me vooraf niet kon inbeelden. 

In de lange voorbereiding heb ik er alles aan gedaan en veel voor gelaten. Weken met meer dan 20 trainingsuren waren er geregeld. Al die trainingsuren zorgen ervoor dat ik met zelfvertrouwen aan de start stond. 

Zwemmen
Om 7u45 was de start, in het Weerwater. In de stromende regen 3.8km zwemmen. Samen met zo'n 600 andere atleten sprongen we het water in voor een massastart. De opdracht was simpel; snel de juiste techniek oppakken en lekker zwemmen. Vooral niet forceren. Die opdracht lukte uitstekend: vanaf de eerste slag voelde het goed. Ik lag vrijwel direct vrij van andere atleten, waardoor het gevecht meeviel. Het heldere water zorgde ervoor dat ik van elke slag genoot. Na 1u2min stond ik terug op de kant, een snellere tijd dan gehoopt! 

Fietsen
Snel het wetsuit uit, helm op en naar de fiets. Het regent nog steeds, dus de weg ligt er nat bij. De kans op lekke banden is daardoor groter. Ik bedacht me nog dat ik hoopte zonder ‘kleerscheuren’ uit Almere te komen. Eenmaal op de zeedijk zou het simpel ‘liggen en trappen’ zijn. Ondanks de regen en het draaien en keren in het begin, kon ik het geplande wattage oppakken. Na zo'n 10km kwam ik ongeschonden uit Almere. "Nu begint het echt," dacht ik. Maar voordat ik het wist, reed ik op een platte band. Snel van de fiets en band wisselen; met verkleumde handen was dit nog geen makkelijke opdracht. Zo'n 10 minuten later zat ik weer op de fiets. Blijkbaar was de binnenband tussen mijn buitenband en velg gekomen want ik leek een bobbel op mijn achterband te hebben. Ik besloot om maar door te bijten en zo de overige ruim 160km af te leggen. Die gedachte was al snel over; een paar kilometer later opnieuw lek. Na een tweede reparatie had ik het mentaal even zwaar. Maar een paar kilometer terug op de fiets begon letterlijk en figuurlijk de zon te schijnen. Het droogde op en het goede gevoel kwam terug. Ik begon mijn inhaalslag en wist de 180km uiteindelijk in 5u32min af te leggen (5u10min zonder bandenwissels). 

Hardlopen
Eenmaal terug in de wisselzone riep Dennis, mijn trainer, toe: "we gaan er een feestje van maken". De marathon is mijn onderdeel. Daar kan ik nog veel goedmaken. De marathon bestond uit 6 rondjes van 7km, waardoor er veel lopers op het parcours te vinden waren. Ideaal om als richtpunt te gebruiken. Het eerste rondje ging heel vlot, daarna moest ik wat temporiseren. Gelukkig kon ik wel goed blijven lopen en de ene na de andere loper in halen. Uiteindelijk had ik 3u10min nodig voor de marathon en kon ik nog zo'n 80 plaatsen goedmaken. De finish was daar in 9u55min50sec. 

Wat een krankzinnige dag. De emoties schoten alle kanten op, de hele weg er naar toe, de totale uitputting en tot slot de uitzinnige vreugde na de finish. Een dag die ik mocht delen met een hele groep supporters, vrienden en familie. Een dag om nooit te vergeten. Het was het allemaal waard.