De Elderschanscross was zaterdag 26 november de tweede cross van het nieuwe cross-seizoen. Maar voor sommigen was dit de tweede cross ooit. Voor de een was de eerste cross al bij de pupillen terwijl het voor de ander pas bij de masters is. Zo ook bij Patricia Dieleman. Zij liep in Aardenburg haar tweede cross ooit en neemt ons mee in deze nieuwe ervaring.
Ik ben vanuit mijn genen iemand die haar ei kwijt kan in de sprint, het korte werk dus. ‘Wil je niet gaan crossen?,’ vragen ze al jaren. Juist, je zegt het goed: NIET. Ik hou niet van glibberen, niet van modder en geen vaste grond onder mijn voeten, kortom: lopen zwalken terwijl je aan het rennen bent.
Nu hebben we bij de mastergroep al een tijdje twee hele leuke, positieve, sportieve trainers die me toch beetje bij beetje warm hebben kunnen maken om daar ook eens aan deel te nemen. In een waas heb ik besloten om me in te schrijven voor de 7 crossen. Zou ik er spijt van krijgen?
Op 5 november was de 1e cross in Hulst. Stiekem toch best een beetje zenuwachtig begaf ik me naar Moerschanscross in Hulst. Daar aangekomen was het gezelligheid ten top. De kleinsten waren al van start gegaan en de sfeer zat er goed in. Elke keer zagen we andere groepjes aan de start verschijnen die op hun beurt mochten lopen. Het was echt leuk om te zien dat vanaf de jongste groepjes alle kinderen liepen voor wat ze waard waren. Samen met Jacques heb ik een opwarm rondje gelopen om het terrein te verkennen dat was wel fijn.
Om 13.40 uur mochten we van start op de korte cross. Ik zag verschillende ‘Speedy Gonzales’-lopers vertrekken. Jee, wat gingen die snel van start. Ik liep mijn eigen tempo. Langs de kant stonden de clubgenoten alle Scheldesporters tijdens de korte cross aan te moedigen. Dat was een fijn gevoel.
Met wat blubber, hellingen, en wat glibber partijen kwam ik uiteindelijk de laatste bocht door. Met nog een sprintje had ik de finish gehaald. Mijn eerste cross zat erop. Gelukkig was de derde helft hier ook aanwezig, net als mijn tijd bij de voetbal. Het was kijken en aanmoedigen van de mannen en vrouwen van de lange cross. Heerlijk bijpraten onder het genot van een soepje of drankje. Alles in een super ontspannen sfeertje. Met een tevreden gevoel gingen we huiswaarts.
Op 25 november was het tijd voor de tweede cross: de Elderschanscross in Aardenburg. Ik was toch weer een beetje zenuwachtig. Met Etienne kwam ik in Aardenburg aan om daar weer te zien dat het een gezellig samenzijn was van alle clubgenoten. Het was ook een heerlijke herfstdag met een zonnetje; perfect weer om te lopen. Er heerste een ontspannen sfeer. Ik zag de groepjes met kinderen weer aan de start verschijnen om hun afstand te lopen.
Met Etienne, Rachida en Ben ging ik warm lopen. Het was het rondje verkennen. Met dit keer bospaden die bedekt waren met bladeren. Hier en daar een scherpe bocht. Wat hoogte verschillen. Kortom…. Tja een leuk parcours.
Om 13.30 uur mochten we van start voor de korte cross. Weer waren de ‘Speedy Gonzale’-sprinters snel weg. Ik liep opnieuw mijn eigen tempo. Het parcours bestond nu uit 3 rondjes van 900 meter. Langs de kant weer onze eigen Scheldesport supporters. De aanmoedigingen deden goed. Het 1e rondje moest ik er even in komen, om in het 2e rondje wat meer mijn tempo te vinden. En toen ging ineens het 3e rondje in. Ik had ondertussen nog een paar dames ingehaald. Moe en buiten adem kwam ik over de finish. Nou, dat was genoeg voor vandaag. De 2700 meter was lang genoeg. Na op adem te zijn gekomen. Had ik toch een tevreden gevoel. Het was wederom heel gezellig na de korte cross. Langs de kant weer met zijn allen de clubgenoten van de lange cross aanmoedigen. Scheldesport heeft veel lopers in alle leeftijden. Dat is ook heel bijzonder om te zien. En ieder presteert en geniet op zijn of haar manier.
Op naar de 3e cross. Die is over 2 weken. Heb ik nu de smaak te pakken… ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik geniet van de gezelligheid en het plezier die er heerst.
